Σαν τη μύτη του Τζων Γουέιν
Εκδόσεις Θράκα, 2014
Και η φτώχεια ενός είδους φυλακή δε μοιάζει να είναι; Αφού δεν έχεις τους πόρους, δεν έχεις και το πέρασμα να πας πουθενά, να κάνεις οτιδήποτε. Φυτοζωείς στην κυριολεξία, είναι σα να σε κάρφωσαν στο χώμα. Και ο κύριος Παλασίδης και η Μάρθα ήξεραν τι ήθελαν, γιατί είχαν εντρυφήσει στα παραπάνω. Η ύλη, το έβλεπαν άλλωστε, δεν είναι κάτι "άψυχο".
Άσχετα που δεν την βλέπουμε να περπατάει. Έχει δική της δομή και κίνηση. Έχει τα ηλεκτρόνια, τα νετρίνα, μετασχηματίζεται σ’ ενέργεια, κι η ενέργεια του μυαλού φανερώνεται σαν οξυδέρκεια, φρόνηση, ή μπορεί να μετατραπεί σε καλοσύνη ή κακία.
Εκεί εδράζεται και ένα μέρος της σχετικής ελευθερίας που έχει ο άνθρωπος, να παίρνει από το μετασχηματισμό της ύλης αυτό που επιθυμεί.
Κριτικές
ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ της ζωής μας, όσο πιο μακριά προχωράμε τόσο περισσότερο προσπαθούμε να επιστρέψουμε στο φως των χρόνων της αθωότητας. Ψάχνουμε φευγαλέες εικόνες, ιδέες, φαντασίες, ήχους και χρώματα, κομμάτια της μνήμης, και συνθέτουμε ένα μωσαϊκό αναμνήσεων που είναι η ίδια μας η ύπαρξη.
Η συνέχεια στην Οδό
ΣΑΣΑ ΤΖΗΜΑΚΑ-ΝΑΤΣΙΝΑ
(...) Ο Τζώνυ, ο οποίος ζει ανάμεσά μας, κάποια στιγμή φιγουράρει δίπλα στον κύριο βουλευτή, καθώς «μια γλυκιά χρησιμότητα – κατά την συγγραφέα - του διαπότιζε την ψυχή». Όλες του οι ενέργειες, οι οποίες σαφώς αντανακλούν στο βρώμικο και απαξιωμένο χώρο της πολιτικής, καταδεικνύουν μέσα στις κοινοτοπίες τους ότι ο Τζώνυ, σε αντιδιαστολή με τους μεγαλόσχημους πολιτικούς, είχε πραγματικούς στόχους και οράματα.
Ολόκληρο το κείμενο στην Οδό
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΝΤΣΟΥ
H εκλεκτή φίλη και συντοπίτισσα [γέννημα βογατσιώτισα και θρέμμα Χρουπιστινή], γιατρός και συγγραφέας Ουρανία Μπάγγου έχει πια πολύχρονη ενασχόληση και σχέση με τη γραφή. Πρωτοδιάβασα διήγημά της πριν είκοσι χρόνια σε μια ανθολογία βραβευμένων διηγημάτων της Δυτικής Μακεδονίας.
Για την συνέχεια στο blog Εν Βογατσικώ